در آستانه به پایان رسیدن سال، یكی از عمده وظایفی كه رسانه‌ها برای ثبت و ضبط در تاریخ دارند، رجوع به آمار و تعداد افراد شاخص و شناخته شده درگذشته هر حوزه فعالیتی است كه هنر «موسیقی» نیز از این قاعده مستثنی نیست. فرآیندی حزن انگیز كه فقدان هركدام از این بزرگواران مشتمل بر خاموشی و كم سو شدن بخش روشنی از موسیقی ایران است كه متاسفانه و همواره دربرگیرنده ثمرات ناخوشایندی برپیكره این هنر ارزنده و شریف موسیقی كشورمان است.

به طورحتم بازتاب آنجه از فقدان و درگذشت این هنرمندان ارزنده در نوشتارهای رسانه‌ای ثبت می‌شود، نمی‌تواند جایگزینی بر هنر شایسته و موثر هریك از آنان باشد، اما حداقل یك یاداوری دوباره و شاید چندباره برای از دست دادن افرادی است كه غروب آنان در آسمان موسیقی ایران ضررهای جبران ناپذیری را بر آسمان فرهنگ و هنر ایران زمین وارد می‌كند. ضررهایی كه اكر برای ثبت و ضبط هریك از آنها و البته تلاش برای عرضه هركدام كاری نكنیم، طی سال‌های پیش رو شاهد اتفاقات بسیار ناگواری خواهیم.

به هرترتیب سال 1401 هم از آنچه به آن اشاره شد، خالی از اتفاقات تلخ و ناگوار از دست دادن انسان‌های هنرمند در عرصه موسیقی نبود. گنجینه‌هایی ناب كه هركدام تجلی گاه ارائه هنر و فرهنگ ایران زمینی بودند كه به شدت در معرض خطرات جبران ناپذیری قرار گرفته و اگر جدی تر به ترمیم آن فكر نكنیم، اتفاقات خوبی در انتظار این موسیقی شریف نیست. اتفاقاتی كه رجوع به آنها قصه پرغصه ای را برای ما تداعی می‌كند كه شاید بتواند در این بزنگاه نقش یك زنگ هشدار را ایفا كند.

آنچه می‌خوانید یادنامه‌ای برای هنرمندانی است كه در سال 1401 دارفانی را وداع گفتند.

17 فروردین؛ آغاز سفر ابدی نوازنده موسیقی لرستان

محمدرضا كریمی از پیشكسوتان موسیقی لرستان روز چهارشنبه هفدهم فروردین ماه در 69 سالگی درگذشت.

این هنرمند طیِ پنج دهه فعالیت در عرصه موسیقی لرستان در اجراهای بسیاری حاضر بود و در عین حال شاگردان بسیاری را هم در عرصه تنبك‌نوازی تربیت كرد. كریمی در نوازندگی و تدریسِ تنبك، از پیروان مكتب زنده‌یاد حسین تهرانی بود.

محمدرضا كریمی متولد 1332 بود كه از یكم خرداد 1352 به استخدام اداره فرهنگ و هنر درآمد. صدای تنبك او در آلبوم‌هایِ ماندگاری مانند «سوار»، سفیدكوه»، «یافته»، «كوچ»، «آرزو»، «آئینه اشك»، «سفره دل»، «نسیم دل»، و «همدنگ» به یادگار مانده است. وی در سال 1350 نُت‌خوانی و تنبك‌نوازی را به صورت حرفه‌ای نزد مرحوم استاد حسین تهرانی فرا گرفت. نخستین كار او با عنوان «چشمان قشنگ» با صدای زنده‌یاد «رضا سقایی» خواننده اسطوره‌ای لرستان به صورت صفحه در تهران ضبط شد.

استاد فرج علیپور، مرحوم حشمت‌اله رشیدی، محمد میرزاوند، ایرج رحمانپور، بهمن اسكینی، غلام سبزعلی، علی‌حسین شمسی، فضل‌الله صفاری از جمله خوانندگانی بوده‌اند كه محمدرضا كریمی با آن‌ها در پروژه‌های مختلف موسیقی همكاری كرده است. ضمن اینكه وی با نوازندگانی مانند مرحوم حسین سالم، رامین دربندی، منصور سالم، فیروز گودرزی، صادق سیف، فرج علی‌پور و با اساتید برجسته موسیقی ایرانی ازجمله مرحوم استاد محمدرضا لطفی، حسین علیزاده و كامكارها همكاری داشته است.


14 اردیبهشت؛ درگذشت یك استاد تركن در انزوای كامل

حاجی گلدی برزین (گركزی) كمانچه نواز مطرح تركمن پس از چند سال بیماری روز چهارشنبه هفتم اردیبهشت در انزوا و تنگدستی درگذشت.

حاجی گلدی برزین اهل روستای گركز از توابع شهر كلاله بود كه طی هشت سال گذشته به بیماری پاركینسون دچار شده و زمین گیر شده بود. او چند هفته قبل دچار شكستگی لگن شد و همین موضوع باعث وخامت حالش شد و عفونت حاصل از زخم بستر او را در انزوا به كام مرگ كشاند.

زنده یاد برزین طی سال‌های فعالیتش بخشی‌های دیارش من جمله عاشورگلدی برزین را با كمانچه‌اش همراهی كرده بود.


22 اردیبهشت؛ درگذشت آهنگساز و مدرس پیانو بر اثر سرطان

میترا بصیری (آهنگساز و مدرس پیانو) پس از سال‌ها مبارزه با بیماری سرطان، روز پنجشنبه بیست و دوم اردیبهشت ماه درگذشت.

بصیری زاده؛ متولد هشتم خردادماه سال 1336 در تهران بود و موسیقی را ابتدا با ساز پیانو آغاز كرد و یكی از شاگردان امانوول میك آصلانیان محسوب می‌شد. او آموزش اصولی آهنگسازی، هارمونی، كنترپوان و فرم را نزد كامبیز روشن روان آموخت و در دهه هفتاد فعالیت حرفه‌ای خود را با ساخت موسیقی متن و موسیقی برای كودكان در كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان آغاز كرد. این هنرمند در ادامه موفق به دریافت جایزه آهنگسازی از سیزدهمین جشنواره موسیقی فجر شد.

عمده فعالیت میترا بصیری در آموزش پیانو متمركز بود و در این زمینه شاگردان زیادی را در عرصه نوازندگی پرورش داد. او همچنین دارای مدرك فوق لیسانس در رشته فرهنگ و زبان‌های باستانی ایرانی و عضو كانون آهنگساران سینمای ایران وابسته به خانه سینما بود.


29 اردیبهشت؛ درگذشت خنیاگر اسطوره‌ای موسیقی خراسان

عثمان محمدپرست استاد پیشكسوت و دوتار نواز معروف كشور و استان خراسان رضوی حدود ساعت 10 صبح امروز پنجشنبه بیست و نهم اردیبهشت ماه در سن 94 سالگی در بیمارستان 22 بهمن شهر خواف به دیار باقی شتافت.

این استاد شاخص موسیقی سنتی كشور از 10 سالگی با دوتارنوازی مأنوس بود و آثار مطرح و معروف مختلفی شامل چاوشی و سرحدی از خود به یادگار گذشته و در همایش‌ها و آئین‌های مختلف در داخل و خارج كشور به اجرای برنامه پرداخته است

نام مرحوم محمدپرست به عنوان گنجینه زنده بشری در زمینه موسیقی مقامی در میراث فرهنگی ناملموس كشور طی سنوات گذشته به ثبت رسید.


29 اردیبهشت؛ در گذشت یك نوازنده در سن 38 سالگی

احمدرضا اسماعیلی از هنرمندان و مدرسان جوان عرصه آهنگسازی، نوازندگی سنتور و تعلیم موسیقی روز پنجشنبه سی ام اردیبهشت ماه در سن سی و هشت سالگی درگذشت.

این هنرمند سیزدهم تیرماه 1363 درتهران زاده و از 10 سالگی و با نواختن سنتور نزد مصطفی طراحی، موسیقی را آغاز كرد و پس از آن در محضر استادانی چون محمد علایی، مسعود شناسا، پشنگ كامكار، اردوان كامكار و نصرالله ناصح پور به تكمیل دانسته‌های خود در زمینه موسیقی ایرانی پرداخت.

وی فارغ التحصیل كارشناسی موسیقی ایرانی از دانشگاه هنر بود و پس از آن با رتبه اول آزمون كارشناسی‌ارشد در رشته‌های نوازندگی موسیقی ایرانی و آهنگسازی وارد دانشگاه تهران شد و مدرك كارشناسی‌ارشد خود را در رشته آهنگسازی با نمره 20 و درجه‌ی ممتاز دریافت كرد. وی از سال 1393 تدریس دانشگاهی را آغاز كرد و طی سال‌های اخیر در دانشكده موسیقی دانشگاه هنر به تدریس دروس تخصصی آهنگسازی اشتغال داشت.


26 تیر؛ سفر به دیارباقی یك نوازنده پیشكسوت

سیاوش نورپور از نوازندگان پیشكسوت موسیقی ایرانی و موسیقی محلی كرمانشاهی روز بیست و ششم تیرماه در سن 73 سالگی دار فانی را وداع گفت.

این هنرمند در بیست و هشتم آذر ماه سال 1328 در محله‌ی فیض‌آباد متولد شد. از سال 1350 نزد استاد منصور معارفی ردیف‌های موسیقی ایرانی را فرا گرفت و از همان سال تا سال 1353 با اركستر فرهنگ و هنر موسیقی كرمانشاه همكاری مستمر داشت.

مرحوم نورپور بعد از پیروزی انقلاب اسلامی همكاری خود را با رادیو و تلویزیون كرمانشاه آغاز كرد و در سال 1358 با گروه مركزحفظ و اشاعه موسیقی كرمانشاه با نظارت مرحوم مسعود زنگنه سرپرستی گروه تنبور نوازان را بر عهده گرفت. شهرام ناظری، سیدجلال‌الدین محمدیان، مرحوم منوچهر طاهرزاده، مرحوم حشمت اله لرنژاد، حسین البرزی و علی علیئی از جمله خوانندگانی بودند كه وی با آنها همكاری داشت.



6 مرداد؛ درگذشت یك پژوهشگر شناخته شده موسیقی

امیر اشرف آریان‌پور موسیقیدان و پژوهشگر پیشكسوت روز پنجشنبه 6 مرداد به علت ایست قلبی جان به جان آفرین تسلیم كرد.

امیر اشرف آریانپور یكی از شناخته شده‌ترین مدرسان، پژوهشگران و آهنگسازان موسیقی در كشورمان است كه طی دهه‌های اخیر نقش قابل توجهی در حوزه پژوهش و نگارش كتاب‌های مرجع حوزه موسیقی داشته است. تدریس در چندین مركز آموزش عالی كشورمان از جمله هنرستان موسیقی ملی، دانشگاه تهران، دانشگاه هنر، دانشگاه صداوسیما، دانشگاه آزاد اسلامی، دانشگاه سوره، دانشگاه جامع علمی كاربردی، استاد راهنمای بیش از 500 پایان‌نامه در مقطع كارشناسی ارشد بخشی از فعالیت‌های اجرایی این هنرمند در عرصه موسیقی است.

تالیف كتاب «موسیقی ایران از انقلاب مشروطیت تا انقلاب جمهوری اسلامی ایران» و چاپ چندین مقاله علمی پژوهشی در حوزه موسیقی نیز از كارهای مكتوب آریان‌پور به حساب می‌آید.



2 1 مرداد، درگذشت بزرگ خاندان عرصه ساز سازی ایرانی

ابراهیم قنبری‌مهر استاد پیشكسوت سازسازی و شاگرد ابوالحسن صبا روز جمعه بیست و یكم مرداد ماه در سن 94 سالگی دار فانی را وداع گفت. این هنرمند 10 مردادماه امسال تولد 94 سالگی خود را جشن گرفته بود.

ابراهیم قنبری مهر 11 مرداد سال 1307 در تهران به دنیا آمد. آشنایی او با استاد ابوالحسن صبا راه تازه‌ای را برای آشنایی هرچه بیشتر با موسیقی علمی برای وی باز كرد و از تجربیات نوازندگی و داشته‌های ارزشمند استاد صبا بهره جست و با پیشنهاد او، به ساخت و تعمیرات سازهای ایرانی و غربی روی آورد.

قنبری مهر سپس به عنوان نخستین اعضای كارگاه ساز سازی وزارت فرهنگ و هنر در سال 1334 شروع به فعالیت كرد. او شاگردان بسیاری را در عرصه ساز سازی تربیت كرد كه هركدام نقش بسزایی در بالا بردن سطح كیفی سازهای ایرانی ایفا كردند.



25 مهر؛ ستوده موسیقی اصفهان درگذشت

نعمت‌الله ستوده، هنرمند پیشكسوت موسیقی و نوازنده نی و سه‌تار و سرپرست سابق گروه رادیو اصفهان روز دوشنبه 25 مهر ماه به دلیل بیماری و كهولت سن فوت كرد.

سید نعمت‌الله ستوده یكم فروردین‌ماه سال 1320 خورشیدی در شهر اصفهان متولد شد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه و مقطع لیسانس دانشگاهی را در زادگاه خود اصفهان به پایان برد و سپس در سال 1341 برای تحصیل در مقطع فوق‌لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی به تهران آمد و هم‌زمان موسیقی را آغاز كرد. او ابتدا به نواختن نی روی آورد و بعدازآن برای فراگیری و نواختن سنتور و فلوت نزد ایرج طاهری رفت و هم‌زمان به مشق سه‌تار نزد احمد عبادی پرداخت. سپس در محضر عبدالحسین خان برازنده ردیف‌های موسیقی اصیل ایرانی را روی نی پیاده كرد.

وی مدتی نیز از حضور نصرالله خان زرین پنجه بهره برد و در سال 1346 با حسن كسائی آشنا شد و از سال 1349 تا سال 1357 در خدمت حسن كسائی و جلال‌الدین تاج اصفهانی تدریس موسیقی اصیل و سنتی ایران را در مركز فرهنگی رادیو و تلویزیون اصفهان به عهده داشت. این هنرمند فقید كه سال 1372 از آموزش‌وپرورش بازنشسته شد از سال 46 تا 56 در رادیو فعالیت داشت و سرپرست گروه رادیو اصفهان بود.


6 آذر؛ درگذشت پیشكسوت موسیقی قزوین

محسن حسین آبفروش از اساتید برجسته موسیقی سنتی در استان قزوین دار فانی را وداغ گفت.

این هنرمند كه از اساتید برجسته موسیقی سنتی در استان قزوین محسوب می‌شود در دوره نوجوانی از محضر اساتید بزرگی همچون علی‌اكبرخان شهنازی و هوشنگ ظریف بهره برده بود.

مرحوم آبفروش كه متولد 1332 بود با اساتید به نامی همچون مرحوم شاپور نیاكان، مرحوم دكتر حسین عمومی، محمدرضا شجریان، اكبر گلپایگانی، رامبد صدیف، مرحوم ناصر فرهنگ‌فر، پرویز مشكاتیان، مرحوم ایرج بسطامی و در برنامه‌های بسیاری همكاری داشت.



16 آذر؛ صدای انقلاب خاموش شد

اسفندیار قره باغی ملقب به «صدای انقلاب» و خواننده سرود معروف «امریكا آمریكا»، روز شانزدهم آذر ماه در سن 79 سالگی به دلیل بیماری درگذشت

شادروان اسفندیار قره باغی اول بهمن ماه سال 1322 این هنرمند در شهر تبریز محلّه مقصودیه، كوچه قره باغی متولد شد. پدرش قلی خان سالار از مالكین آذربایجان با آشنایی به هفت زبان و از طنز پردازان مشهور بود. او در مناسبت‌های مختلف همكاریهای بسیاری با اركستر سمفونیك داشته و مدّتی به عنوان رهبر گروه كُر تالار وحدت و زمانی به عنوان مؤسس و رهبری گروه كُر صدا و سیما فعالیت داشته و می‌توان گفت كه حدود 45 سال معلّمی را بر هر گونه فعالیت دیگر ترجیح داد. اوّلین اُپرای رادیویی آن مرحوم در سال 1350 (سرود ای ایران) است كه با همكاری اركستر بزرگ (رادیو تلویزیون ملی ایران) با رهبری فرهاد فخرالدینی انجام گرفت؛ آهنگساز این سرود مرحوم روح اله خالقی و شعر آن از زنده یاد حسین گل گلاب می‌باشد.

اولین كار او در رادیو درسال 1350 سرود ای ایران بود كه شعر این اثر از حسین گل و گلاب با آهنگسازی روح الله خالقی تنظیم شده بود. سرود ای ایران را قبلاً استاد بنان با پیانو وبه صورت ترانه اجرا كرده بود كه قره‌باغی برای اولین‌بار این كار را با مارش نظامی اجرا كرد.



20 آذر؛ درگذشت یك نوازنده پیشكسوت ویولنسل

داود جعفری امید از هنرمندان پیشكسوت موسیقی كشورمان كه عمده فعالیت‌های وی در حوزه نوازندگی ویولنسل متمركز بود روز یكشنبه بیستم آذر ماه در سن نود و سه سالگی دار فانی را وداع گفت.

داود جعفری امید در سال 1308 در تهران متولد شد. وی پس از پایان تحصیلات ابتدایی وارد دبیرستان رازی شد اما در سال دوم دبیرستان با تشویق‌های علی محمد خادم میثاق كه از دوستان پدرش بود به هنرستان عالی موسیقی به مدیریت پرویز محمود راه یافت. این هنرمند در هنرستان ساز ویولنسل را به عنوان ساز تخصصی خود انتخاب كرد و نوازندگی این ساز را تحت نظر میس خوتسیف آموخت. از دیگر استادان او در هنرستان موسیقی می توام به سورن آراكلیان نیز اشاره داشت.

فرماندهی موزیك تیپ رشت، همكاری با اركستر سمفونیك تهران، همكاری با اركسترهای مختلف رادیو، تدریس در هنرستان عالی موسیقی، تدریس در هنرستان موسیقی ملی و داوری جشنواره موسیقی جوان از جمله فعالیت‌های این هنرمند در عرصه‌های اجرایی بود.



26 آذر؛ یك سازنده ساز دار فانی را وداع گفت

سیداسماعیل ابطحی خوزانی از هنرمندان پیشكسوت عرصه سازسازی روز شنبه بیست و ششم آذرماه در سن 69 سالگی دار فانی را وداع گفت. این در حالی است كه مراسم تدفین این هنرمند روز یكشنبه 27 آذرماه و در بهشت زهرا برگزار می‌شود.

سیداسماعیل ابطحی ملقب به حجت فرزند ابراهیم، به سال 1339 خورشیدی در تهران متولد شد. او از همان ابتدای كودكی به موسیقی و حرفه سازگری علاقمند بود و برای فراگیری ساختن سه‌تار، نزد هنرمندانی مثل امیرعطایی و مرادی رفت و فن سازسازی را از ایشان آموخت. پس از چندی نزد استاد حسین مسعود رفت و مدت سه سال در خدمت این استاد كار كرد و در ادامه عمر خود را صرف ساخت ساز كرد.



23 دی؛ درگذشت یك استاد دهل نواز در سكوت خبری

محمد علی دلپذیر استاد دهل تربت جام و یكی از ذخایر موسیقی منطقۀ شرق خراسان روز بیست و سوم دی ماه در سكوت خبری دار فانی را وداع گفت.

علی مغازه پژوهشگر موسیقی نواحی درباره این استاد نوشت: محمدعلی دلپذیر استاد دهل تربت جام و یكی از ذخایر موسیقی منطقۀ شرق خراسان با اتصال به ریشه‌های باستانی موسیقی منطقه، بدون تردید منبع سرشار و لایزال ریتم‌ها و دورهای موسیقی شرق خراسان محسوب می‌شد.

او كه صاحب یك صدای شیوا و مسلط به یك گونه آوازی خواص هم بود، دهل نواز بزرگی بود كه در سختی زیست و با سختی دنیا را رها كرد.


27 دی؛ خاموشی بتهوون ایران در آخرین روزهای دی

علی اكبرپور اسطلخی یكی از هنرمندان پیشكسوت موسیقی كشورمان كه او را به نام بتهوون ایران می‌شناختند روز سه شنبه بیست و هفتم دی ماه در سن 88 سالگی دارفانی را وداع گفت.

علی اكبرپور اسطلخی معروف به علی اكبرپور مدرك درجه یك هنری داشت و سال 1313 در روستای سیاه اسطلخ (از توابع خشك بیجار رشت) متولد شد. تحصیلات ابتدایی خود را در شهر رشت سپری كرد. اولین استاد او در فراگیری ساز ویولن موسیو یِرواند بود. از سن 13 یا 14 سالگی در «رادیو بی‌سیم» رشت به اجرای ویولن می‌پرداخت. از دیگر استادان او می‌توان به كیهان دیوان بیگی و ركن‌الدین نژند اشاره كرد. در سال‌های جوانی یك اركستر تشكیل داد كه در رادیو رشت به اجرای موسیقی می‌پرداخت و «غلامحسین بنان» در سال 1334 با آن اركستر برنامه داشته است. این هنرمند فقید در آن ایام با خوانندگانی همچون ناصر مسعودی، فانی، نادر گلچین و فریدون پوررضا به عنوان آهنگساز، رهبر اركستر و نوازنده همكاری می‌كرد.

گیشه دمرده (براساس حكایت مشهور گیلكی)، قطعه میرزا كوچك‌خان (با صدای ناصر مسعودی)، سوئیت «دوره‌گرد قصه‌گو»، ترانه ساقی (با صدای مازیار)، تصنیف‌های «شهید وطن» و «بلند آسمان» از آثار او محسوب می‌شوند.



27 بهمن؛ درگذشت یك استاد پیشكسوت نی نوازی

حسن ناهید از پیشكسوتان عرصه نی نوازی پنجشنبه 27 بهمن‌ماه در سن 79 سالگی دار فانی را وداع گفت.

حسن ناهید از جمله هنرمندان معتبر موسیقی ردیف دستگاهی ایران است كه سال 1322 در كرمان متولد شد. او مدت‌ها پس از فراگیری آموزش‌های لازم در عرصه نوازندگی نی در اركستری با همراهی هنرمندانی چون اسدالله ملك، منوچهر جهانبگلو، فرهنگ شریف و محمودی خوانساری و تعدادی دیگر به اجرای برنامه پرداخت. وی در همان دوران فعالیت‌هایی در اركستر «درویش» رادیو داشت و سپس برای شركت در اركستر رودكی متشكل از ابراهیم منصوری، حبیب الله بدیعی، علی تجویدی، احمد عبادی، رضا ورزنده، علی اصغر بهاری و فرهاد فخرالدینی دعوت و به فعالیت در این مجموعه مشغول شد.

مرحوم ناهید در سال 1341 توسط حسین قوامی به برنامه «گل‌ها» نیز دعوت و همكاری خود را در این مجموعه برنامه رادیویی آغاز كرد. او بعدها در اركستر فرامرز پایور به نوازندگی نی پرداخت و در سالهای بعدتر موفق به اخذ مدرك درجه یك هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شد. ضمن اینكه نوازندگی در اركستر «گل‌ها» به رهبری روح الله خالقی، نوازندگی در اركستر «صبا» به رهبری حسین دهلوی، نوازندگی در اركستر گروه «پایور» به سرپرستی فرامرز پایور، برگزاری كنسرت در كشورهای تركیه، بلغارستان، یوگسلاوی، ایتالیا، فرانسه، بلژیك، هلند، آلمان و اتریش، انتشار آلبوم «گل و نی» شامل تك نوازی نی و دو نوازی با تمبك در دستگا نوا، شوشتری و ماهور، انتشار آلبوم «آوای نی» شامل تك نوازی در دستگاه‌های بیات ترك، بیات اصفهان، ابوعطا و مخالف سه گاه بخشی از فعالیت‌های زنده یاد حسن ناهید در عرصه موسیقی است.



16 اسفند؛ چهره سرشناس فرهنگ و هنر بلوچ خاموش شد

خلیفه شاهمیر بلوچ مالداری از هنرمندان پیشكسوت موسیقی منطقه بلوچستان و یكی از بزرگان و نوادر فرهنگ و هنر بلوچ در مكُّران روز سه شنبه شانزدهم اسفند ماه دار فانی را وداع گفت.

خلیفه شاهمیر بلوچ مالداری ده‌ها سال در جنوب بلوچستان، در شرق چابهار و سواحل شمالی دریای مكُّران قدیم یا عمان كنونی، مراسم تسخیرزدایی را اجرا كرد و هزاران بیمار اسیر یا در تسخیر باد یا همان زار را كه در بلوچستان «گوات» به معنای باد و «گواتی» به معنای بیمار اسیر باد نامیده می‌شود مداوا كرد.

این هنرمند صاحب نام و شناخته شده موسیقی بلوچستان با رپرتوار یا مجموعه كم‌نظیری از ذكرهای خود به همراه سروز یا سرود یا همان قیچك و تمبورك و همراهی چاپی‌ها و همخوانان، گاه چند شب متوالی برای رهایی بیمار از باد به اجرای مراسم ذكر گواتی می‌پرداخت



17 اسفند؛ درگذشت یك خواننده معروف گیلانی

سعید تحویلداری خواننده فولكلوریك استان گیلان كه آلبوم سنگ صبور را در كارنامه دارد، چهره در نقاب خاك كشید.

زنده‌یاد تحویلداری متولد سال 1328 و اهل رشت بود. او پس از پیروزی انقلاب اسلامی تا به مدت 25 سال ممنوع الكار بود و در نهایت، سال 1382 آلبوم سنگ صبور را با مجوز ارشاد تولید و ارائه كرد.

از محبوب‌ترین ترانه‌های گیلكی تحویلداری، ترانه «سیه چومه» است. آشنایی تحویلداری با «شیون فومنی» از گیلكی‌سرایان زمینه‌ساز چند اثر از جمله «آشیون چوبی»، «زخمی»، «مره خیلی دوست بدار» و «همه حرفات دروغ بود» شد. او سال 1382 با آلبوم «سنگ صبور» به دنیای هنری بازگشت. تحویلداری از آن زمان به تناوب با صداوسیمای مركز گیلان همكاری كرد.