به گزارش خبرگزاری فارس، داریوش پیرنیاكان سرپرست تیم تهیه كننده و تدوین پرونده ثبت كمانچه در یونسكو درباره ثبت ساز كمانچه در فهرست میراث نا ملموس یونسكو گفت: زمانی كه تار را جمهوری آذربایجان _حدود 6 یا 7 سال پیش-برای ثبت در یونسكو فرستاده بود هیچ اعتراضی از سوی ایران نشده بود و آنها تار را به ثبت رسانده بودند. در یونسكو معمول است كه پرونده هایی كه برای ثبت می رود آن ها را به نمایندگی های كشورها ارائه می دهند و اگر نمایندگی ها اعتراضی داشته باشند این اعتراض ثبت می شود. متاسفانه در آن زمان نماینده ایران در یونسكو اعتراضی نكرده بود و آنها هم به راحتی تار را به ثبت رساندند كه البته در مصاحبه هایی به این مساله اعتراض كردیم.

پیرنیاكان در خصوص دلیل انتخاب ساز كمانچه را برای ثبت در یونسكو گفت: چون كمانچه در جمهوری آذربایجان وجود دارد و آنجا هم دویست سال پیش جزو ایران بوده، تصمیم گرفتیم پرونده كمانچه را زود تر ثبت كنیم تا از اتفاق مشابه پیشگیری كنیم. از حدود یك سال و نیم پیش شروع به جمع آوری پرونده كمانچه در برای ثبت در یونسكو كردیم.

وی افزود:‌زمانی كه كمانچه را انتخاب كردیم، آقای دكتر نظری مدیر كل دفتر ثبت آثار و احیا میراث معنوی سازمان میراث فرهنگی اعلام كردند كه وقتی میراث ناملموس مشتركی وجود دارد دیگر نیاز نیست از سهمیه یك كشور استفاده شود و ما می توانستیم با جمهوری آذربایجان مشترك شویم و این را به ثبت برسانیم. در آنجا این موضوع مطرح می شد كه در حروف لاتین آذربایجان با حرف« A» و ایران با حرف «I » آغاز می شود و اگر بعدا در مورد كمانچه سرچ می كردند نام آذربایجان اول می آمد. من شرط كردم زمانی ما آذربایجان را با ایران در ثبت كمانچه مشترك می كنیم كه الفبایی ثبت نشود و آنها هم پذیرفتند و به محوریت ایران و شراكت كشور آذربایجان این پرونده ثبت شد.

عضو شورای عالی خانه موسیقی درباره مراحل ثبت میراث معنوی ناملموس در یونسكو گفت: در این پرونده دوستان زیادی دخیل بودند. آقای دكتر پرمون از دوستان سازمان میراث فرهنگی برای تیم ما كلاس گذاشتند و آموز شدادند كه چگونه پرونده ها را جمع آوری كنند كه مورد قبول یونسكو قرار بگیرد. متاسفانه نا آگاهی از این پروسه ها باعث می شود تا برخی گمان كنند كه فردی پروند ای تهیه می كندو در یونسكو به راحتی ثبت می شود. كار مراحل زیادی دارد. جمع آوری پرونده بر اساس آیتم هایی است كه یونسكو می خواهد كه مثلا از چند كلمه بیشتر یا كمتر نباشد، به هیچ وجه مسائل سیاسی در آن وجود نداشته باشد. این آیتم ها را به تیم ما آموزش داده شد و خود آقای پرمون هم ترجمه این كار را برعهده گرفتند كه بر طبق آیتم های یونسكو باشد.

وی افزود: ما باید یكساعت فیلم از چهارمنطقه كه كمانچه در آنجا ساز اصلی است تهیه می كردیم. نواحی استان های آذربایجان، لرستان، تركمن و شهر های ایران كه كمانچه ساز شهری در آنجا است. فیلمبردار باید از همه این مناطق و مراحل ساخت و نوازندگی كمانچه فیلمبرداری می كرد. از كلاس ها و نوازندگان نیز فیلمبرداری شد و سپس باید روی آن نریشتن گذاشته می شد و سپس از تلخیص می شد كه از یكساعت فیلم تنها ده دقیقه فیلم نیاز بود چون در كنفرانس عمومی یونسكو وقت تماشای فیلم بالای ده دقیقه را ندارند. بعد از اینكه قرار شد آذربایجان با ما شریك شود باید نیمی از این فیلم را به آنها اختصاص می دادیم. فیلمی كه ما تهیه كردیم نسبت به فیلم آذربایجان بسیار دقیق تر بود. ما از یونسكو اجازه گرفتیم و فیلم 12 دقیقه ای تهیه شد كه حدود 6 و نیم دقیقه مربوط به ایران و بقیه مختص كشور آذربایجان است.

سرپرست تیم تهیه كننده و تدوین پرونده ثبت كمانچه در یونسكو گفت: ما حدود چهل جلسه با تیم گذاشتیم و وقتی پرونده تكمیل شد ما آن را به میراث ناملموس سپردیم تا به یونسكو برود. در آنجا لابی های مهمی باید بشود تا كارشناسان در مورد آن نظر بدهند.

پیرنیاكان در مورد تیم همكار خودش در این پروژه گفت: تیمی كه ما با آن كار می كردیم تشكیل شده بود از من، آقای دكتر پرمون، آقایان بابك خضرایی(پژوهشگر موسیقی)، مهدی فلاح صفا(نوازنده تار و مدرس موسیقی)و خانم آذر پوربهرام(پژوهشگر ) بودند كه البته در ابتدای كار زحماتی هم به آقای بهروز وجدانی (پژوهشگر موسیقی) دادیم. بخاطر اینكه این تیم به این خوبی كار كرده بود آن را نگاه داشتم و بعد بلافاصله به سراغ ساز عود رفتیم و الان پرونده ساز عود هم جمع شده و فقط فیلمبرداری آن مانده كه منتظر تهیه بودجه برای آن هستیم. به این دلیل ساز عود را انتخاب كردیم كه بتوانیم با كشور های دیگر شریك شویم. ساز های مختص ایران را گذاشتیم تا آخر ثبت كنیم. قرار است بعد از عود سنتور را ثبت كنیم.

پیرنیاكان در باره ثبت ملی ساز های ایرانی گفت: هر كدام از این ساز ها كه برای ثبت به یونسكو ارائه می دهیم باید اول ثبت ملی شود و الان كمانچه ثبت ملی هم شده است.
این مدرس موسیقی ایرانی در خصوص ثبت تار در یونسكو هم گفت: ما دوباره به سراغ ساز تار می رویم و برای ثبت آن اقدام خواهیم كرد و اگر نشد با آذربایجان بطور مشترك این كار را انجام دهیم تار ایرانی را به ثبت خواهیم رساند.

پیرنیاكان در مورد بی اطلاعی برخی رسانه ها در فضای مجازی با ثبت سازكمانچه در یونسكو گفت: متاسفانه در فضای مجازی بطوری منعكس شده است كه انگار شخصی این ساز را به ثبت یونسكو رسانده است. در حالی كه شخص نقشی در ثبت ساز ندارد و این مسائل قائم به یك شخص خاص نیست بلكه به نام فرهنگ و كشور ثبت می شود. همانطور كه ردیف موسیقی ایرانی به سرپرستی آقای هومان اسعدی ثبت شد ولی به نام ایشان نبود بلكه به نام كشور ایران و فرهنگ ایرانی است.

این مدرس و پژوهشگر پیشكسوت موسیقی ایرانی گفت: چیزی كه در روز های اخیر اعلام شد مرحله مهم و اولیه ثبت یونسكو است كه كارشناسان یونسكو پرونده را بدون هیچ ایرادی پذیرفته اند و یك ماه دیگر در كنفرانس عمومی یونسكو كه امسال در كره جنوبی برگزار می شود این موضوع مطرح می شود و به احتمال قوی ثبت نهایی می شود.

داریوش پیرنیاكان در پایان گفت : باید از دكتر نظری (مدیر كل دفتر ثبت آثار و احیا میراث معنوی سازمان میراث فرهنگی) تشكر ویژه ای داشته باشم كه با تلاش خالصانه شان این كار را انجام می دهند و وجود ایشان غنیمت در یك جای فرهنگی است. همچنین آقای طالبیان معاون میراث فرهنگی هم كمك های بسیاری به ما كردند كه جای قدردانی دارد.

انتهای پیام/