خواننده : مجتبی عسگری

متن ترانه :

چه خوش افسانه می گویی به افسون های خاموشی
مرا از یاد خود بستان بدین خواب فراموشی
ز موج چشم مستت چون دل سرگشته برگیرم
كه من خود غرقه خواهم شد دراین دریای مدهوشی
می از جام مودت نوش و در كار محبت كوش
به مستی بی خمارست این می نوشین اگر نوشی
نمی سنجند و می رنجند از این زیبا سخن سایه
بیا تا گم كنم خود را به خلوت های خاموشی