حمیدرضا اردلان از مدرسان و پژوهشگران حوزه موسیقی كارگاه تخصصی «صدا، موسیقی و فلسفه» را به میزبانی خانه موسیقی ایران برگزار كرد.

این استاد دانشگاه در ابتدای این جلسه توضیح داد: هرآنچه در كائنات است در 4 دسته بندی قرار می گیرد؛ ابتدا جنبه شنیداری یا وجود سمعی، جنبه بصری یا وجود نوشتاری، جنبه ذهنی و در انتها جنبه عینی. در این میان وقتی صحبت از صدا می شود در حقیقت منظور ما صدایی است كه نیازمند ماده است زیرا صدا در خلا وجود ندارد. صدا تبدیل به امواج می شود و امواج در خلا تبدیل به نور می شوند.

وی افزود: نیوتن زمان و مكان را به عنوان موجودی مستقل دریافت كرده بود اما انیشتین برای زمان و مكان جدایی قائل نبود. در «تئوری دیالكتیك» ما با تركیب تز و آنتی تز مواجه هستیم به این معنا كه منطق دیالكتیك جهان را در 2 قاب تصور می كند مانند سیری در مقابل گرسنگی یا صدا در برابر سكوت اما در روش «هرمنوتیك» آنچه مهم و معنادار است ریشه یابی پدیده ها و بررسی رویدادها از منظر ریشه هاست.

اردلان ادامه داد: بشر به مرور كشف كرد صدا در جهان وجود دارد و این صدا ویژگی هایی دارد. گاهی بلند است و گاهی كوتاه، صدا می تواند پیوسته یا مقطع باشد. می توانند بلند مانند نت سفید باشد و یا كوتاه مانند دولاچنگ باشد؛ به هر روی با تمام تعاریف متنوع صدا در دانش بشر تعریف شده است.

در ادامه این جلسه مهدی بهبودی از متخصصان حوزه صدا نمونه اصواتی از اجرام آسمانی از جمله خورشید، عطارد، زمین، مریخ و مشتری را برای مخاطبان این جلسه پخش كرد. پس از آن نیز در فضای كارگاه به سراغ صداهایی رفت كه برای جمع حاضر قابل شنیدن و شناسایی نبود و سپس در مورد این صداهای قراردادی و ناشناخته گفتگو میان شركت كنندگان شكل گرفت و پرسش هایی مطرح شد.