حسین علیزاده سال 1330در تهران متولد شد. به واسطه آشنایی با استاد هوشنگ ظریف كه در یكی از مدارس تهران به دانش آموزان موسیقی درس می داد، با موسیقی آشنا شد و در همان برخورد هوشنگ ظریف كه متوجه استعداد او در موسیقی شده بود او را به هنرستان موسیقی معرفی كرد.
همزمان با تحصیل در دانشگاه نزد اساتید موسیقی ایران به آموزش موسیقی مشغول بود. اساتیدش هوشنگ ظریف، علی اكبر شهنازی، احمد عبادی، نورعلی برومند، محمود كریمی، عبد اله دوامی، یوسف فروتن و سعید هرمزی بودند. در این زمان در اركستر ایرانی تالار رودكی و اركستر ملی ایران به رهبری حسین دهلوی به عنوان نوازنده تار عضویت داشت. سال 1351 و 52 نیز با گروه های مركز حفظ و اشاعه موسیقی از جمله شیدا و چاووش در جشن هنر شیراز به اجرای برنامه پرداخت. در سال 1355 به اتفاق پرویز مشكاتیان گروه عارف را تشكیل داد و برنامه های متعددی را در داخل و خارج از كشور به اجرا درآورد.
علیزاده بر خلاف بسیاری دیگر از هنرمندان كه فقط به اجرای موسیقی به شكل كاملاً سنتی آن می پردازند، نوآوری هایی داشته است. ابداع مقام داد وبیداد همچنین اجرای پلی فونیك آواز ایرانی (رازنو، آوای مهر و ...) از این نمونه ها ی به شمار می آید.

اجرای كنسرت در ایران و خارج از ایران، عضویت در رادیو، همكاری با كانون پرورش فكری كودكان و نوجوانان، اجرای تكنوازی های بسیار و... همگی از فعالیت های این دوره علیزاده بودند.

این نوازنده برجسته پس از انقلاب به منظور تحصیل و تدریس به آلمان رفت و به عنوان تز دوره آهنگسازی قطعه عصیان را ساخت. با برگشت به ایران در سال شصت و هفت به اجرای شورانگیز و تركمن پرداخت كه دریچه ای جدید به روی موسیقی ایران گشود.

تكنوازی ها و همنوازی های او با ارشد تهماسبی، سخنرانی و اجراهای متعدد در ایران و خارج از ایران، ضبط آثار، اجرای ردیف میرزاعبداله فراهانی، تدوین كتاب های ده قطعه برای تار كه آثارش را ارائه كرده، كتاب های آموزشی، كاست های آموزشی، تدریس تار و سه تار، كار بر روی مقام ابداعی و اجرای كنسرت های داد و بیداد، ساخت موسیقی فیلم و ... از جمله فعالیت های او در سال های پس از انقلاب است.

علیزاده عضو هیئت موسس و اولین مدیر عامل خانه موسیقی بوده و هم اكنون نیز سخنگوی شورای عالی خانه موسیقی است.

سردبیر: سایت خانه موسیقی