«بداهه» عنوان یكی از تازه ترین آثار منتشر شده در فرآیند تولید و توزیع آثار موسیقایی با هنرمندی محمدعلی كیانی نژاد، شهرام میرجلالی و سعید رودباری است كه به تازگی در اختیار شنوندگان موسیقی ایرانی قرار گرفته است.

«دستگاه شور»، «آواز شوشتری»، «آواز بیات اصفهان»، «دستگاه ماهور»، «دستگاه چهارگاه»، «دستگاه سه گاه»، «آواز ابوعطا»، «آواز بیات ترك» قطعاتی هستند كه در این آلبوم گنجانده شده اند.

محمدعلی كیانی نژاد نوازنده، آهنگساز و پژوهشگر موسیقی درباره این اثر نوشته است: این مجموعه از اواخر سال 1360 تا اواسط سال 1370 در فضایی خصوصی اجرا شد. در آخرین دوره نوار كاست و نوار ریل، كه صداهای آنالوگ آنها گرم و گیرا ضبط و شنیده می شدند ذائقه شنیداری امروز متفاوت شده و از شرایط صوتی امروزی گریزی نیست.

هنرمند شایسته آقای مازیار شاهی زحمت پالایش و ویرایش صوتی را عهده دار بودند. از او سپاسگزارم و سایر هنرمندان گرامی مقامی كه هركدام به نوعی دست اندركار شدند تا این حكایت عاشقی در غبار زمان محو نشود.

میرعلیرضا میرعلی نقی پژوهشگر موسیقی درباره این آلبوم نوشته است: دست كم سی سال از ضبط این اجراها گذشته و به گوش كسی نرسیده است. انتشار پالایش یافته آن، غباررویی از دستاوردی است كه در آن عناصر موسیقایی، فردی و فرهنگی به هم نشینی مثال زدنی رسیده اند و لحظاتی پرتلالو آفریده اند كه نمونه هایی از آن را در هم نوازی های شهناز و كسایی شنیده ایم.

این ساحت از آفرینندگی و نوازندگی، كمال مطلوب فرهنگ موسیقی دستگاهی ایران محسوب می‌شده (و می‌شود) كه امروز، زیرفشار خردكننده سلسله ای از شرایط اجتناب ناپذیر، رسیدن به سطحی حداقلی از آن نیز امكان پذیر به نظر نمی آید.

این مجموعه صوتی ارزشمند معرف فضای بداهه آزاد در موسیقی دستگاهی ایران است و در برداشتی شخصی نگارنده مایل است این هم نوازی را به عناصر چهارگانه طبیعت مانند كند.

نای و نفس همیشه تاثیرگذار محمدعلی كیانی نژاد گویی نماد باد و آتش، زخمه های مسلسل و چالاك شهرام میرجلالی یادآور جویباری روان و تپش های زیر و بم سعید رودیاری همانند زمینی پهناور، مثالی از خاك پذیرنده و پرورش دهنده است.

اتحاد درونی این سه هنرمند، خود شمایل كاملی از اقلیم معنوی ایران است كه لحظه های خیره كننده دارد و به قلب، نقب می زند. این هم نوازی، نه طرحی از پیش افكنده شده دارد و نه بدایتی و نه نهایتی. آسمانی است حاوی رهایی خیایل و آزادی پرواز و خطر سیری كه هر لحظه اش می تواند هم آغاز و هم پایان باشد. سفری است كه در آن مسیر هدف است و سرمنزلی هدف نیست. شرح بدایع هنرمندانه هنرمندان هم سفر را باید در جایی دیگر بیان كرد و از زبانی تخصصی‌تر، اما در اینجا تنها نصیب ما آرامش است و ستایش از هنری كه اعجاز آن التیام دهنده دردهایی كه گفتنشان جز با زبان هنر امكان پذیر نیست.