قطب این خانواده استاد حاجی خان ناظری بود كه اكثر موسیقی دانان كرمانشاه را با نت و موسیقی اصیل ایران تعلیم داد و خود از شاگردان درویش خان و كلنل وزیری بود. در سن 9 سالگی اولین برنامه هنری خود را در رادیو كرمانشاه همراه با تار مرحوم درویشی از نوازندگان معروف كرمانشاه اجرا نماید. او سپس در سن 11 سالگی در رادیو تلویزیون ایران چند برنامه در آواز ایرانی اجرا كرد. شهرام از دانش پسر عمویش علی ناظری و درویش نعمت علی خان خراباتی در زمینه موسیقی محلی و كردی نیز بهره فراوان گرفت.

در سال 1345 برای بهره گیری از محضر اساتیدی چون شادروان عبداله دوامی، نورعلی برومند، عبدالعلی وزیری، محمود كریمی و. .. مقیم تهران شد و همزمان سه تار را نیز نزد استادان احمد عبادی، محمود تاج بخش، جلال ذوالفنون و محمود هاشمی فرا گرفت. شهرام ناظری مدت یك سال نیز در تبریز با نوازندگان و موسیقی دانان آن دیار مانند بیگجه خانی و محمود فرنام قیطانچیان كه از شاگردان اقبال آذر بودند درزمینه موسیقی ایرانی همكاری كرد. درسال 1354 بنابه پیشنهاد نورعلی برومند به استخدام رادیو تلویزیون در آمد و اولین برنامه خود را با گروه شیدا به سرپرستی محمد رضا لطفی با مثنوی مولانا و ترانه ای از شیخ بهایی اجرا نمود و پس از آن با گروه عارف به سرپرستی حسین علیزاده و پرویز مشكاتیان همكاریش را ادامه داد.

سال 1355 درنخستین كنكور موسیقی سنتی ایران (باربد) مقام اول رابه دست آورد و درسال 1356 همراه باگروه سماعی به سرپرستی اصغر بهاری و حسن ناهید برای اجرای كنسرت در جشنواره توس انتخاب شد. از سال 1357 تا 1360 با تلاش پی گیر و بی وقفه آلبوم‌های چاووش (2) (3) (4) (7) (8)، آلبوم مثنوی موسی شبان و سخن عشق را تهیه كرد.

در سال های 1360 تا 1364 از فعالیت خود كاست و مشغول تدریس موسیقی و ردیف های آواز ایرانی به علاقه مندان شد. از سال 1364 به بعد با همكاری گروه های موسیقی ایرانی كارهای زیبایی را به بازار موسیقی عرفانی و اصیل ایرانی عرضه كرد از جمله این آثارمی توان ازشور انگیز با همكاری حسین علیزاده، گل صد برگ و آتش در نیستان با همكاری جلال ذوالفنون، كنسرت اساتید با همكاری گروه فرامرز پایور و بی قرار با همكاری گروه جلیل عندلیبی را نام برد. شهرام ناظری طی فعالیت هنری خود برای اجرای كنسرت، سفرهای بسیاری به كشورهای آسیایی، اروپایی و آمریكا داشته و در فستیوال های جهانی نیز حضور به هم رسانیده است. در سال 1380 به همراه فرزندش حافظ ناظری در جشنواره موسیقی فجر شركت كرد.

این اجرا جایزه اول این فستیوال به عنوان بهترین خواننده موسیقی اصیل ایرانی را نصیب او كرد. ناظری همچنین جایزه مخصوص هیئت داوران جشنواره مهررا نیز از آن خود ساخت. در سال 1386 نشان شوالیه ادب و هنر را از سوی دولت فرانسه دریافت كرد. این نشان بالاترین نشان فرهنگی فرانسه است و پاس‌داشتی است از طرف دولت فرانسه به هنرمندانی كه تلاش ویژه‌ای در اعتلای فرهنگ و هنر انجام می‌دهند.

وی همچنین در همین سال(2007میلادی) از طرف مجمع آسیا به عنوان هنرمند برتر آسیا انتخاب و از طرف پارك كی مون دبیر كل سازمان ملل متحد تقدیر ویژه شد. مثنوی موسی و شعبان، بهاران ابیدر، شعروعرفان (بنمای رخ)، یادگار دوست، ساقی نامه و صوفی نامه 1 و 2، نجوا، بشنو از نی، سخن تازه، دیوان شمس، لاله بهار، شورانگیز، درگلستانه، زمستان، كنسرت اساتید موسیقی، گل صدبرگ، آتش در نیستان، چاوش 2،3،4،7 و 8، چشم به راه، كنسرتی دیگر، دل شیدا، كیش مهر، مطرب مهتاب رو، بی قرار، حیرانی، لولیان، غم زیبا و سفر به دیگر سو مجموعه آلبوم هایی است كه او منتشر كرده است.